پس از شهادت اميرالمؤمنين عليه السلام با فرزند گراميش حسن بن على عليه السلام بيعت نمود و اطاعت و فرمانبردارى از دستوراتش را گردن نهاد و در جنگى كه بين امام مجتبى عليه السلام و معاويه رخ داد شركت نمود. [ ر. ك: شرح ابن ابى الحديد، ج 16، ص 26. ]
برخى از ياران و همراهان، جهت آزار و اذيت، بر امام عليه السلام خرده گرفتند ولى اصحاب مخلص و شيعيان راستين چون قيس بن سعد و حجر بن عدى و... بر وفادارى خود باقى ماندند و ذره اى از ايمان و اخلاص خود نسبت به حجت خدا و امام خويش سستى و عقب نشينى ننمودند و همواره تا آخر عمر بر اين وفادارى ادامه دادند.
آرى حجر هم در زمان جنگ و هم در زمان صلح از ملازمين امام بود، و همواره وفادارى خود را در حمايت از خاندان نبوت به اثبات رساند و در اين راه پيش رفت تا جان خود را تقديم جانان نمود.
معاويه براى رسيدن به حكومت و تسلط بر كشورهاى اسلامى از هيچ خدعه و نيرنگ يا ظلم و جنايات دريغ نمى كرد، او براى رسيدن به خواسته هاى نفسانى خود دست به هر كارى مى زد تا به مقصود خود برسد، اينك نمونه هايى از اين جنايت ها را نقل مى كنيم.