سرانجام اين شخصيت كم نظير و حامى فداكار اميرالمؤمنين على عليه السلام در سال 33 هجرى مقارن با خلافت عثمان، در سن هفتاد سالگى در محلى به نام 'جرف' [ جرف در سه ميلى مدينه بود. ] در حومه مدينه چشم از جهان فرو بست و به حبيب خود پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله پيوست، و با وفاتش اميرالمؤمنين عليه السلام را از پشتوانه بسيار محكمى محروم ساخت.
مردم هم پيكر مطهر او را به دوش گذاشتند و به مدينه منوره آوردند و عثمان بر او نماز خواند [ در صدر اسلام رسم بر اين بود كه اگر شخصيت ممتازى از دنيا مى رفت، خليفه يا حاكم بر مسلمانان به عنوان امام جماعت بر او نماز مى خواند و ديگران هم به همراه او بر جنازه نماز مى گزاردند و زمان ما در ميان شيعيان چنين سنتى تا حدودى برقرار است. ] و در قبرستان بقيع به خاك سپردند. رحمت و رضوان خداوند بر او باد. [ اسد الغابه، ج 4، ص 411؛ سير اعلام النبلاء، ج 3، ص 241؛ مستدرك حاكم ج 3، ص 392. ]
نام او 'هشيم' و لقبش 'مقطع' است. به سبب جراحت هايى كه بر او وارد شد، به اين لقب "مقطع" معروف گرديد. وى از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام بود كه با داشتن سن زياد در صفّين در ركاب اميرالمؤمنين عليه السلام مجاهدت كرد.