عبداللَّه بن حجاج از ياران اميرمؤمنان عليه السلام بود كه يكى از سران 'ازدى' اصحاب شام او را در صفّين به شهادت رساند. [ وقعة صفّين، ص 263؛ تاريخ طبرى، ج 5، ص 27؛ به شرح حال عبداللَّه بن ابى حصين ازدى در همين اثر رجوع شود. ]
عبداللَّه بن حجل از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام و از طايفه ربيعه بود [ رجال برقى، ص 5. ] كه در جنگ صفّين از سوى حضرت، پرچم دار گروه لهازم كوفه بوده است. [ وقعة صفّين، ص 205. ]
وى شخصيتى است كه در تمام شرايط و ناهموارى ها پيروى خود را از اميرالمؤمنين على عليه السلام اعلام كرد و اعتقاد راستين خود نسبت به آن امام همام عليه السلام را به ظهور رسانده است. و لذا در جنگ صفين بعد از آن كه سپاه معاويه با حيله عمرو عاص قرآنها را بر سر نيزه كردند، عبداللَّه به حيله معاويه پى برد و به خدمت امام عليه السلام آمد و عرض كرد: 'اى اميرالمؤمنين! شما، ما را در جنگ جمل به امور مختلف فرمان دادى، ولى ما همه آنها را يك فرمان دانستيم و آنچه را فرمودى، با جان و دل قبول كرديم، لذا اين نبرد را نيز مانند همان جنگ مى دانيم، جز اين كه در اين جنگ افراد بيشترى هستند و به خدا سوگند مردم زيادى كه شما را انكار كنند و زير بار فرمان شما نروند از افراد كمى كه مطيع شما باشند، آگاه تر نيستند.' [ قاموس الرجال، ج 5، ص 426. ]