هنگامى كه اميرالمؤمنين عليه السلام در جنگ جمل بر دشمن پيروز گرديد به ياران خود فرمود:
«دشمنى را كه از جنگ گريخته تعقيب نكنيد، مجروحان را نكشيد و كسانى كه در خانه ها پناهنده شده اند در امان هستند»
ولى در جنگ صفّين، دشمنان را بدون استثناء مى كشت.
ابان بن تغلب به ابن شريك گفت:
چرا اميرالمؤمنين در دو جنگ جَمَل و صفّين، دو رويّه مختلف به كار گرفت؟
ابن شريك گفت:
زيرا در جنگ جَمَل فرماندهان لشگر كه طلحه و زبير بودند، در همان ابتداى جنگ كشته شدند، ولى در جنگ صفّين، فرمانده لشگرِ معاويه، زنده بود و لشگريان را جمع نموده به جنگ وا مى داشت.(127)