برخى در بهداشت فردى و عمومى احتياطهاى لازم را رعايت نمى كنند و بودجه ها را در قسمت درمان بيمارى ها به مصرف مى رسانند.
در صورتى كه اگر براى بهداشت و پيشگيرى تلاش كنند و مبالغى را مصرف نمايند، احتياج به درمان پيدا نخواهند كرد،
يكى از روش هاى تحقّق بهداشت و سلامت تن، تغذيه مناسب است.
امام على عليه السلام نسبت به نقش غذا در سلامت تن و نقش روغن زيتون مى فرمايد:
عَلَيْكُمْ بِالزِّيْت، فَاِنَّهُ يَكْشِفُ المِرَّةَ وَ يَذْهَبُ البَلْغَمَ وَ يَشُدُّ الْعَصَبَ وَ يَذهَبُ بِالاعْياءِ و يُحَسِّنَ الْخُلْقَ و يَطيبُ النَّفَسَ وَ يَذْهَبُ بَالْهَمّ
(از روغن زيتون استفاده كنيد كه آن موجب باز شدن صفراء، از بين رفتن بلغم، محكم شدن عصب، رفع خستگى، نيكو شدن اخلاق، پاكيزگى و طهارت نفس و زايل شدن غم و ناراحتى مى گردد.) (73)
آنچه از روايت هاى فوق و احاديث مشابه آن (كه بسيار مى باشد) به عنوان يك نتيجه قطعى مى توان ذكر كرد، اين است كه:
نوع تغذيه در تن و روان انسان تاءثيراتى را برجاى مى گذارد.
در اين حقيقت نبايد ترديدى روا داشت، همچنانكه دستاوردهاى علمى نيز مؤيّد آن مى باشد.