يكى از شورشگران جمل، زبير بود كه در ميدان جنگ با راهنمائى امام على عليه السلام كناره گرفت و راهى مدينه شد.
عمر بن جرموز، در بين راه او را در حال خواب مشاهده كرد، شمشيرى برسر او زد كه بيدار نشد، و آنگاه سر او را از بدن جدا كرد و خدمت حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام آورد.
وقتى نگاه امام على عليه السلام به سر بريده زبير افتاد، ناراحت شد و خطاب به سر بريده زبير فرمود:
چرا از فرمان امام خود سرپيچى كردى؟
سپس شمشير زبير را گرفت و تكانى داد و فرمود:
با اين شمشير چه اندوه هاى فراوانى را از چهره پيامبر زدودى؟
عمر بن جُرموز گفت:
يا اميرالمؤمنين عليه السلام جايزه مرا بده.
حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام پاسخ داد:
از رسول خدا عليه السلام شنيدم كه فرمود:
كشنده زبير را به آتش دوزخ بشارت ده.
ابن جرموز ناراحت شده، از امام على عليه السلام فاصله گرفت و در جنگ نهروان به دست حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام كشته شد.(85)
زيرا وقتى زبير به اشتباهات خود اعتراف كرد، و از ميدان جنگ فاصله گرفت، و به راه خود مى رفت، نبايد كشته مى شد.