مردى به آزاد نمودن غلامان قديم خود وصيت كرد، وصى آن شخص معناى قديم را نمى دانست، آن را از حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام پرسش نمود.
امام على عليه السلام فرمود:
هر غلامى كه شش ماه در ملك او بوده بايد آزاد شود، و اين آيه را تلاوت فرمود:
«وَالقَمَرَ قدَّرْناهُ مَنازِلَ حَتّى عادَ كَالعُرجُونِ القَديم»
«براى ماه منزل ها مقرر داشتيم (تا در آخر ماه) چون چوب خوشه خرماى خشكيده برگردد.»
و آب كش خرما پس از شش ماه از چيدن ميوه اش باريك و خميده مى شود. (326)