امام على عليه السلام و ويژگى هاى او را، دوباره بايد شناخت و با ديدى عميق تر در گستره اى وسيع تر بايد بررسى كرد.
اين انديشه و تامل و بررسى و دقت و تدبر و فهم و شناخت، مقدمه اى تعهد آفرين براى بهره مندى از انوار سيره ى انسان ساز و زندگى ساز امام على عليه السلام است.
سيره شناسى امام على عليه السلام كليد همه معارف وحى است چرا كه او عامل، كاتب، حامل، قارى و ناطق به وحى بوده است. سيره شناسى با يادگيرى نامها و القاب و تاريخ ولادت و شهادت او حاصل نمى آيد. براى سيره شناسى امام على عليه السلام: بايد در حكمت نامها و نشانه هاى او انديشه كرد. بايد در شگفتى هاى ولادت و حيات او تامل كرد. بايد در ايمان آورى و ايمان پرورى او در سايه ى تربيت نبوى صلى الله عليه و آله و سلم درسها آموخت. بايد به صدق، صفا، زهد، تقوا و عبوديت مخلصانه ى او تاسى كرد. بايد رشادتها و شجاعتها، مردانگيهاى و غيرتهاى مقدس او را توصيف كرد. بايد حضور فعالانه او در عصر رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم و خانه نشينى او در عصر خلفا را به بررسى نشست و عوامل آن را با نگاهى مسئولانه جستجو كرد.
بايد آيات غدير را روايت كرد و آنها را در صحنه زندگى بروز و ظهور داد. بايد در كلمات و فرمايشات بليغ و هدفمند امام على عليه السلام دقت نمود. بايد از نو نهج البلاغه را خواند و آن را در صحنه جامعه نشان داد. بايد در نامه ها و فرامين او تدبر نمود. بايد آنچه را كه سبب خوشنودى ناخوشنودى اوست باز شناخت. بايد اهداف و آرمانهاى او را فهميد. بايد مواعظ او را از صدق دل پذيرفت. بايد اين الگو را در تمامى جوانب و ابعاد شناخت و تاسى به او را نهادينه كرد. تا جامعه ى علوى آن طور كه شايسته ى ظهور و تشريف فرمائى امام عصر حجه ابن الحسن العسكرى عليه السلام است، فراهم آيد و ما در آرزوى آن روزيم كه حكومت عدل علوى با عطر مهدى آل محمد عليه السلام در جهان استقرار يابد.