حيوان سركش

على عليه السلام اولين حمله حيوان سركش را موجب ضمان نمى دانست، ولى در نوبتهاى بعد صاحبش را ضامن مى كرد. [ فروع كافى، ج 7، ص 353، حديث 13. تهذيب، ج 10، ص 227، حديث 25. ]

تفصيل

اميرالمومنين عليه السلام زيانهايى را كه چارپايان در اثر پايمال كردن با دست و پا وارد مى آوردند موجب ضمان صاحبانشان مى دانست و جناياتى را كه به واسطه لگد انداختن وارد مى آوردند موجب ضمان نمى دانست مگر اين كه كسى حيوان را زده باشد "كه زننده ضامن است". [ فروع كافى، ج 7، ص 353، حديث 11. تهذيب، ج 10، ص 227، حديث 27. ]