محمد عبده شيخ جامع الازهر مصر مىگويد:
من در مطالعه نهج البلاغه على عليه السلام از فصلى به فصلى ديگر مىرسيدم و حس مىكردم كه پرده هاى سخن عوض مىشود و آموزشگاههاى پند و حكمت تغيير مىيابد.
گاهى خودم را در جهانى مىيافتم كه روح بلند معانى با زيور و عبارت تابناك آن را آباد ساخته است، اين معانى بلند پيرامون روان هاى پاك و دلهاى روشن مىگردد تا بدانها الهام رستگارى بخشد و به مقصد عالى كه دارند برساند.
و از لغزشگاهها دورشان كرده به شاهراه محكم فضيلت و كمال بكشاند و گاه مىيافتم كه عقل نورانى كه هيچ شباهتى با اجسام ندارد از عالم الوهيت جدا گشته و به روح يك انسان اتصال يافته او را از لابلاى پرده هاى طبيعت بيرون آورده و تا سراپرده ملكوت اعلى بالا برده است و تا شهودگاه فروغ فروزنده آفرينش رسانيده است.