از جمله اخبار متواتر ميان شيعه و سنّى حديث ثقلين است كه رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم در اواخر عمرش در جمع مهاجر و انصار فرمود:
من از ميان شما مىروم و دو چيز سنگين و گرانبها از خود در ميان شما باقى مىگذارم كتاب خدا (قرآن) و عترتم (على و آل على عليه السلام) اين دو هرگز از هم جدا نمى شوند تا بر من بر سر حوض كوثر درآيند.
از آن حضرت پرسيدند عترت شما كيست.
حضرت اشاره به على عليه السلام كرد و دست مبارك را بر حسن و حسين (عليها السلام) قرار داد و فرمود: ماداميكه بقرآن و عترت من متمسك شويد هرگز گمراه نمى شويد.
حضرت فرمود: در ليلة المعراج اوصياى مرا نشانم دادند نخستين صورت نورى برادرم على عليه السلام بود سپس حسن و حسين (عليها السلام) و وصى دوازدهمين خودم را ديدم كه مانند ستاره درخشان مىدرخشيد.
در سوره سباء آيه 47 فرموده آنچه از شما پاداش خواستم براى خودتان است وگرنه پاداش من بر عهده خداست. حضرت رسول صلّى الله عليه وآله وسلّم فرمود:
اينكه عرض كردم بستگانم را دوست بداريد و به آنان محبت ورزيد براى خودتان خوبست اگر على عليه السلام را دوست داشته باشى، در سرازيرى قبر نورش به فريادت مىرسد. دوست هم نداشته باشى خودت را محروم از همه چيز كرده اى.
چه بيچاره هائيكه از صراط پايشان مىلغزد و نور على عليه السلام بدادشان مىرسد. بواسطه دوستى اهل بيت جاذبه لطف ايشان او را نگه مىدارد.