شكيب ارسلان ملقب به اميرالبيان يكى از نويسندگان زبردست عرب در عصر حاضر است.
در جلسه اى كه به افتخار او در مصر تشكيل شده بود، يكى از حضار مىرود پشت تريبون،و ضمن سخنان خود مىگويد:
دو نفر در تاريخ اسلام پيدا شده اند كه به حق شايسته اند (امير سخن ناميده شوند): يكى على بن ابيطالب و ديگرى شكيب.)
شكيب ارسلان با ناراحتى بر مىخيزد و پشت تريبون قرار مىگيرد و از دوستش كه چنين مقايسه اى كرده گله مىكند و مىگويد:
من كجا و على بن ابيطالب كجا! من بند كفش على عليه السلام به حساب نمى آيم. راستى حق هم همين است، زيرا پس از وحى و سخن خدا كلامى پر جلال تر و شيواتر از كلام على عليه السلام نيامده است. و بايد چنين باشد كه او فرمانده سپاه سخن است و بر كلام او نشانه اى از دانش خدائى و بوئى از سخن نبوى موجود است.