بديهى است در يك جامعه، همواره همه مردم طالب حق نيستند; گروهى بى ايمان يا سست ايمان و هواپرست و جاه طلب وجود دارند كه وجود يك پيشواى عالم و عادل را مزاحم منافع نامشروع خود مىبينند و دست به تحريكات مىزنند و از حربه هاى فريب و نيرنگ و دروغ و تهمت و شايعه پراكنى بهره مىگيرند. پيشوايان آگاه و بيدار بايد به اين گونه افراد مهلت ندهند همانند يك عضو فاسد سرطانى، آنها را از پيكر جامعه جدا سازند و نابود كنند; و در صورتى كه خطرشان شديد نباشد آنها را محدود كنند; و هميشه هواداران حق و مطيعان گوش بر فرمان، سلاح برنده اى براى در هم كوبيدن اين گروهند.
تعبير به «مدفوعاً» و «مستأثراً» اشاره به مقاومتى است كه دشمن پيوسته در مقابل امام (عليه السلام) داشته و او را عقب مىزده و ديگران را بر روى مقدّم مىنموده است چرا كه تحمّل عدل و داد او را نمى كرده و يا نسبت به فضايل او رشك مىورزيده است.
تعبير به (حَتّى يَوْمِ النّاسِ هذا) ـ با توجه به اضافه روز به مردم ـ ممكن است اشاره به اين باشد كه آن روز كه تنها بودم حقّم را گرفتند و امروز هم كه مردم با اصرار تمام با من بيعت كرده اند باز گروهى به مخالفت پرداخته اند، در حالى كه اگر بر مسند خلافت ظاهرى هم بنشينم باز حقّ من برتر و بالاتر از اينهاست!
قابل توجّه اين كه در كلامى از «اميرمؤمنان على» (عليه السلام) كه مرحوم «شيخ مفيد» در «ارشاد» آورده است چنين مىخوانيم: