اينها همه براى آن است كه مردم بيدار باشند و تسليم توطئه هايى همچون توطئه جنگ «جمل» و «صفّين» و «نهروان» نشوند و بدانند روزهاى سخت امتحانى در پيش دارند و كاملا مراقب وضع خويش باند، هرچند متأسفانه اين هشدارهاى مؤكّد از فرد آگاه و بيدارى همچون على (عليه السلام) در دلهاى گروهى مؤثر نيفتاد و باز هم از بوته امتحان سيه روى بيرون آمدند.
ظاهراً منظور امام (عليه السلام) از بيان اين جمله همان خبرهاى غيبى است كه رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) به او درباره حوادث آينده داد و همان گونه كه در بحث علم غيب پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) و امام (عليه السلام) گفته ايم رهبران و پيشوايان معصومى كه به تمام جهان و تمام قرون و اعصار تعلق دارند نمى توانند خالى از علم غيب و آگاهى بر اسرار گذشته و آينده بوده باشند; چرا كه حوادث امروز با گذشته و آينده در ارتباط و پيوند نزديكى است و همانها بودند كه گاه لازم مىديدند گوشه اى از حقايق مربوط به آينده را براى مردم فاش كنند تا هوشيارانه تر با مسائل برخورد كنند و در دام «شياطين» و كام حوادث دردناك فرو نيفتند و اين همان كارى است كه على (عليه السلام) بارها ـ طبق گواهى «نهج البلاغه» ـ انجام داده و امّت اسلامى را از خطراتى كه در پيش داشته اند آگاه ساخت. بديهى است در اين گونه موارد گروهى پند مىگيرند و گروهى ملال.
معروف است كه حوادث تاريخ مجموعه هاى مكرّرى هستند كه در اشكال مختلف ظاهر مىشوند و به همين دليل كسانى كه در گذشته تاريخ به دقّت مىانديشند مىتوانند با آگاهى بيشتر با حوادث حال و آينده برخورد كنند و درست به همين دليل قرآن مجيد پُر است از شرح سرگذشت «اقوام و پيامبران پيشين» كه آينه تمام نمايى است براى امروز و فردا.