در كلام پر نور امام (عليه السلام) روى اين مسأله تأكيد شده و جادّه اصلى همان طريق وسطى معرفى شده است كه آيات قرآن و آثار نبوّت را در آن مىتوان يافت و راه نفوذ در سنّت معصومان و طريق نجات در آن شمرده شده است.
انحراف از اين خط مستقيم چه بدبختيهاى عظيمى براى جامعه بشرى به بار مىآورد و هميشه يكى ديگرى را به دنبال خود مىكشاند. هميشه افراطها سرچشمه تفريطها و بالعكس است.
يك روز در دنيا چنان در مسأله مالكيّت شخصى افراط مىكنند كه همه سرمايه ها در دست افرادى معدود قرار مىگيرد و قشر عظيم امّتها محروم و فقير مىشوند. روز ديگر محرومان قيام مىكنند و مالكيّت شخصى را حتّى در شكل معتدلش نفى مىكنند و مرام و مكتبى را روى كار مىآورند كه بعد از هفتاد سال تلاش و كوشش ثمره اى جز فقر، بدبختى و عقب ماندگى ندارد! و در اين ميان خونهاى زياد و بى حسابى ريخته مىشود!
در مسائل ديگر ـ اعم از عقيدتى و اخلاقى و اجتماعى و سياسى ـ همين افراط و تفريطها خمير مايه اصلى شكستها و ناكاميها و تيره روزيهاست.