پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام)

مى شود; يك دوران آمادگى و يك ميدان مسابقه و ديگر، تكرارى در آن نيست كه افراد غافل و بى خبر يا مقصّر كوتاه نگر، بعد از آگاهى از خسران عظيمى كه دامانشان را گرفته است، به فكر چاره و جبرانِ مافات بيفتند! به همين جهت، امام (عليه السلام) در جمله هاى بالا فرمود: «وَ مَنْ قَصَّرَ فِي أَيّامِ أَمَلِهِ قَبْلَ حُضُورِ أَجَلِهِ فَقَدْ خَسِرَ عَمَلَهُ وَ ضَرَّهُ أَجَلُهُ; هر كس در ايّام اميد و آرزو پيش از فرا رسيدن اجلش كوتاهى كند، خسران مىبيند و فرا رسيدن اجل، براى او زيانبار خواهد بود.»

ندامت ها و پشيمانى ها، هرگز مشكلى را حل نمى كند و فرياد (رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّى أَعْمَلُ صَالِحاً فِيما تَرَكْتُ) ـ خدا را، اى فرشتگان الهى! مرا بازگردانيد تا اعمال صالحى را كه انجام نداده ام به جا آورم ـ با پاسخ (كلاّ) (هرگز چنين نيست) ـ رو به رو خواهد شد. (1)

و به گفته شاعر:

و به گفته شاعر ديگر:

1 ـ سوره مؤمنون: آيه 100.