راه حكومتهاى عدل الهى سنگ مىاندازند و ايجاد مانع مىكنند و از هيچ عمل زشت و غير اخلاقى رويگردان نيستند و همانها بودند كه آن همه مشكلات را در درون حكومت على (عليه السلام) ايجاد كردند و فضاى جامعه اسلامى را تيره و تار ساختند.
اين سخن را با جمله اى كه مرحوم علامه مجلسى در بحارالانوار از كتاب دعوات راوندى نقل كرده است پايان مىدهيم، او از على بن جعد نقل مىكند كه مىگويد: «مهمترين چيزى كه سبب شد عرب از حمايت اميرمؤمنان على (عليه السلام) خوددارى كند، امور مالى بود; چرا كه آن حضرت هرگز شريفى را بر غير شريف و عربى را بر عجم ترجيح نمى داد و براى رؤسا و امراى قبايل حساب خاصّى ـ آنچنان كه سيره سلاطين بود ـ نمى گشود و هيچ كس را به وسيله مال، به سوى خودش متوجّه نمى ساخت، در حالى كه معاويه كاملا به عكس اين معنا عمل مىكرد. (1)
1 ـ بحارالانوار، جلد 41، صفحه 133.