پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام)

‌صفحه‌ى 416

گويد كه نشد يكدم، بر مرگ تبهكاران نى خاطر خود پژمان، نى چشم فلك گريان (1)

1. اشاره به اين آيات شريفه است: «كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّات وَ عُيُون * وَ زُروُع وَ مَقَام كَرِيم * وَ نَعْمَةِ كَانُوا فِيهَا فَاكِهينَ * كَذلِكَ وَ أَوْرَثْنَاها قَوْماً آخِرَينَ * فَمَا بَكَتْ عَلَيْهُمْ السَّمَاءُ وَ الأَرْضُ وَ مَا كَانُوا مُنْظرِينَ; چه بسيار باغ ها و چشمه ها كه از خود به جاى گذاشتند. و زراعت ها و قصرهاى زيبا و گران قيمت و نعمت هاى فراوان ديگر كه در آن (غرق) بودند. اين چنين بود ماجراى آنان و با اينها را ميراث براى اقوام ديگرى قرار داديم. نه آسمان بر آنان گريست و نه زمين و نه به آنها مهلتى داده شد» (سوره دخان، آيات 25 تا 29).