صفحه‌ى 432 صفحه‌ى 433
أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ اللهَ سُبْحَانَهُ بَعَثَ مُحَمَّداً صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ وَ لَيْسَ أَحَدٌ مِنَ الْعَرَبِ يَقْرَأُ كِتَاباً، وَ لاَ يَدَّعِي نُبُوَّةً وَ لاَ وَحْياً، فَقَاتَلَ بِمَنْ أَطَاعَهُ مَنْ عَصَاهُ، يَسُوقُهُم إِلَى مَنْجَاتِهِمْ; وَ يُبَادِرُ بِهِمُ السَّاعَةَ أَنْ تَنْزِلَ بِهِمْ، يَحْسِرُ الْحَسِيرُ، وَ يَقِفُ الْكَسِيرُ، فَيُقِيمُ عَلَيْهِ حَتَّى يُلْحِقَهُ غَايَتَهُ، إِلاَّ هَالِكاً لاَ خَيْرَ فِيهِ، حَتَّى أَرَاهُمْ مَنْجَاتَهُمْ وَ بَوَّأَهُمْ مَحَلَّتَهُمْ، فَاسْتَدَارَتْ رَحَاهُمْ، وَ اسْتَقَامَتْ قَنَاتُهُمْ.
امّا بعد، خداوند سبحان، محمّد (صلّى الله عليه وآله) را مبعوث كرد، در حالى كه هيچ كس از عرب، كتاب آسمانى نداشت و ادّعاى نبوّت و وحى نمى كرد. او به كمك كسانى كه وى را اطاعت كردند، به مبارزه با عصيان گران برخاست، آنها را به سوى سر منزل نجات سوق مىداد و پيش از آنكه مرگشان فرا رسد، آنها را در مسير هدايت پيش مىبرد. در اين ميان گروهى ناتوان و خسته بازماندند و شكسته حالان متوقّف شدند; ولى او در كنار آنان مىايستاد (و به هدايتشان مىپرداخت). تا آنها را به مقصد برساند; به جز گمراهانى كه هيچ اميدى به هدايتشان نبود! و اين كار همچنان ادامه يافت، تا محلّ نجاتشان را به آنان نشان داد، و در جايگاه مناسبشان جاى داد. در نتيجه، آسياى (زندگى پر بركت) آنها به گردش در آمد، و حكومت آنها قوى و استوار گشت.