صفحه‌ى 488 صفحه‌ى 489
و منها في خطاب اصحابه
بخش ديگرى از خطبه، خطاب به يارانش.
وَ قَدْ بَلَغْتُمْ مِنْ كَرَامَةِ اللهِ تَعَالى لَكُمْ مَنْزِلَةً تُكْرَمُ بِهَا إِمَاؤُكُمْ وَ تُوصَلُ بِهَا جِيرَانُكُمْ، وَ يُعَظِّمُكُمْ مَنْ لاَ فَضْلَ لَكُمْ عَلَيهِ، وَ لاَ يَدَ لَكُمْ عِنْدَهُ، وَ يَهَابُكُمْ مَنْ لاَ يَخَآفُ لَكُمْ سَطْوَةً، وَ لاَ لَكُمْ عَلَيْهِ إِمْرَةٌ وَ قَدْ تَرَوْنَ عُهُودَ اللهِ مَنْقُوضَةً فَلاَ تَغْضَبُونَ! وَ أَنْتُمْ لِنَقْضِ ذِمَمِ آبَائِكُمْ تَأْنَفُونَ! وَ كَانَتْ أُمُورُ اللهِ عَلَيْكُمْ تَرِدُ، وَ عَنْكُمْ تَصْدُرُ، وَ إِلَيْكُمْ تَرْجِعُ، فَمَكَّنْتُمْ الظَّلَمَةَ مِنْ مَنْزِلَتِكُمْ، وَ أَلْقَيْتُمْ إِلَيْهِمْ أَزِمَّتَكُمْ، وَ أَسْلَمْتُمْ أُمُورَ اللهِ فِي أَيْدِيهمْ، يَعْمَلُونَ بِالشُّبُهَاتِ، وَ يَسِيرُونَ فِي الشَّهَوَاتِ، وَ ايْمُ اللهِ، لَوْ فَرَّقُوكُمْ تَحْتَ كُلِّ كَوْكَب، لَجَمَعَكُمُ اللهُ لِشَرِّ يَوْم لَهُمْ!
شما از لطف خداوند بزرگ به مقامى رسيديد كه حتّى كنيزانتان را گرامى مىدارند و به همسايگانتان محبّت مىكنند، كسانى كه شما از آنها برتر نيستيد و حقّى بر آنان نداريد، براى شما عظمت و احترام قائلند، و كسانى كه ترسى از قدرت شما ندارند و بر آنها حكومتى نداريد، از شما حساب مىبرند. ولى شما مىبينيد كه قوانين و پيمان هاى الهى شكسته شده، امّا به خشم نمى آييد! در حالى كه اگر سنّت هاى پدرانتان نقض گردد، سخت ناراحت مىشويد! در گذشته امور حكومت به دست شما بود و از ناحيه شما به ديگران مىرسيد و نتيجه (و داورى) نهايى به سوى