‌صفحه‌ى 145

خطبه116

(1)

وَمِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

وفيها ينصح اصحابه

از خطبه هاى امام (عليه السلام) است كه در آن ياران خودرا اندرز مىدهد.

خطبه در يك نگاه

اين خطبه در حقيقت از چند بخش تشكيل شده است:

در قسمت اوّل، توصيف بليغى از پيغمبر اسلام (صلّى الله عليه وآله) و مجاهدتهاى گسترده آن حضرت در ابلاغ رسالت است.

در بخش دوّم، مردم را مخاطب ساخته و به اندرز و نصيحت آنها مىپردازد، نصيحتى تكان دهنده و بيدارگر.

در بخش سوّم، از اصحابش گله شديد دارد و آرزو مىكند كه خداوند ميان او

1. سند خطبه:

در اين خطبه اشاره اى به مسأله موضوع به قدرت رسيدن «حجّاج» در «كوفه» و جنايات وحشتناك او شده است و اين بخش از خطبه را گروه زيادى از مورخان و محدثان نقل كرده اند از جمله «ابن عبدربّه» در «عقد الفريد» و «مسعودى» در «مروج الذهب» و «ازهرى» در «تهذيب اللغة» و «ابن الفقيه» در كتاب «البلدان» و «ابن اثير» در «نهايه» و «ديلمى» در كتاب «ارشاد» (مصادر نهج البلاغه، جلد 2 صفحه 259 و 260).