صفحه‌ى 38
آيا هرگز به شما خبر رسيده كه دنيا فديه اى براى يكى از آنها داده باشد (تا او را از مرگ يا سكرات آن) رهايى ببخشد يا كمكى به آنها در اين مسير كند يا حدّ اقل هم نشين خوبى براى آنان باشد؟ (نه، هرگز كمكى به فداييان خود نكرده) بلكه به عكس آنها را زير آفتهاى گوناگون پوشانيد و طوق حوادث دردناك كوبنده را بر گردنشان افكند و با انواع شدائد و مشكلات ذليلشان نمود، و به صورت به خاك افكند و پايمالشان كرد، و به يارى گردش روزگار بر ضدّ آنها برخاست.
شما با چشم خود ديديد (و در تواريخ خوانديد) كه دنيا در برابر دنياپرستان و كسانى كه آن را بر همه چيز مقدّم مىداشتند و بر آن تكيه مىكردند هنگام كوچ هميشگى از آن چهره در هم كشيد و خودرا كاملاً نا آشنا جلوه داد.
آيا دنيا براى دنياپرستان زاد و توشه اى جز گرسنگى فراهم كرد و جز فشار و تنگى محلّى براى آنها آماده ساخت و جز ظلمت و تاريكى براى آنها نورى مهيّا نمود؟ (نه، هرگز، بلكه آنها را در گورهاى تاريك و تنگ و وحشتناك جاى داد) و آيا سرانجام جز ندامت چيزى براى آنها ببارآورد آيا چنين دنيايى را بر همه چيز مقدّم مىشمريد و بر آن تكيه مىكنيد و نسبت به آن حرص مىورزيد؟! چه بد خانه اى است اين دنيا براى كسى كه نسبت به آن خوش بين باشد و در آن آسوده خاطر زندگى كند!!
امام (عليه السلام) در اين بخش از خطبه در ادامه نكوهش دنياى فريبنده و زودگذر، دست مخاطبين خودرا گرفته و به اعماق تاريخ گذشته مىبرد و زندگى قدرتمندان و زورمندان پر سر وصدا و صاحب اموال و آمال را به آنها نشان