صفحه‌ى 508
زيان (در جامعه اسلامى) و اشتباه كارى ظلمانى همراه آنهاست ولى مطلب (براى هوشياران) واضح است (به همين دليل) باطل از ريشه كنده شده و زبانش از فتنه انگيزى بريده است. به خدا سوگند! حوض آبى براى آنها فراهم سازم كه فقط خودم بتوانم آب آن را بكشم. به يقين آنها از آن سيراب برنمى گردند و پس از آن ديگر آبى نخواهد نوشيد.
شك نيست كه «طلحه» و «زبير» از كسانى بودند كه مردم را بر ضدّ «عثمان» تحريك مىكردند و به گفته دوست و دشمن در قتل «عثمان» شريك بودند، همان گونه كه «عايشه» نيز مخالفت خودرا با كارهاى او با صراحت بيان مىكرد ولى عجب اين كه هنگامى كه على (عليه السلام) با بيعت عامّه مردم زمام حكومت را بدست گرفت هم «طلحه» و «زبير» بر ضدّ او برخاستند و هم «عايشه»، و جالب اين كه بهانه آنها در اين كار خونخواهى عثمان بود و تاريخ از اين عجايب وفرصت طلبى هاى طالبان زروزور، فراوان به خاطر دارد.
به هر حال امام (عليه السلام) در اين خطبه اشاره به همين مطلب كرده، نخست مىفرمايد: «به خدا سوگند! آنها (آتش افروزان جنگ جمل) هيچ ايراد (منطقى) بر من نداشتند و ميان من و خود، انصاف را مراعات ننمودند». (وَاللهِ مَا أَنْكَرُوا عَلَيَّ مَنْكَراً، وَلاَ جَعَلُوا بَيْنِي وَبيْنَهُمْ نِصْفاً (1)).
سپس مىافزايد: «آنها حقّى را مطالبه مىكنند كه خود آن را ترك نموده اند و انتقام خونى را مىخواهند كه خود آن را ريخته اند» (وَإنَّهُمْ لَيَطْلُبُونَ حَقًّا هُمْ تَرَكُوهُ، وَدَماً هُمْ سَفَكُوهُ).
1. «نصف» به كسر نون و به ضمّ آن به معنى انصاف است.