پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام)

‌صفحه‌ى 86

كتاب او (نامه اعمال ما) آنها را شماره كرده آمرزش مىطلبيم، همان علمى كه در هيچ مورد قصورى ندارد و كتابى كه چيزى را فروگذار نمى كند» (وَنَسْتَغْفِرُهُ مِمَّا أَحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ، وَأَحْصَاهُ كِتَابُهُ: عِلْمٌ غَيْرُ قَاصِر، وَكِتَابٌ غَيْرُ مُغَادِر (1)).

اشاره به اين كه تا از گناه استغفار نكنيم و صفحه دل را از زنگار آن شستشو ندهيم، هرگز نمى توانيم از وسوسه هاى نفس دور بمانيم و به مقام قرب او نايل شويم و به آن مرحله از ايمان كه در جمله هاى آينده مىآيد، برسيم، در واقع استغفار هم تكميلى است براى بحث گذشته و هم مقدمه اى است براى بحث آينده.

ودر پنجمين نكته، در واقع به سراغ نتيجه نهايى اين بحث رفته ومى فرمايد: «ما به او ايمان داريم همچون كسى كه اسرار نهانى را با چشم مشاهده مىكند، و در كنار آنچه وعده داده شده (از معاد و رستاخيز) ايستاده و آگاهى دارد، ايمانى كه اخلاص آن، شرك را نفى مىكند و يقين آن، شك و ترديد را مىزدايد» (وَنُؤْمِنُ بِهِ إيمَانَ مَنْ عَايَنَ الْغُيُوبَ، وَوَقَفَ عَلَى الْمَوْعُودِ، إيماناً نَفَى إخْلاَصُهُ الشِّرْكَ، وَيَقِينُهُ الشَّكَّ).

اشاره به اين كه هنگامى كه حمد و ستايش الهى با شكرِ نعمت ها آميخته شد و انسان از بوته آزمايش ها سالم به درآمد از وسوسه هاى نفس بركنار ماند، و هوس ها را تحت كنترل درآورده، و از لغزش هاى خود به طور كامل استغفار نمود، مىتواند به مرحله كمال ايمان برسد، ايمانى در سر حدّ شهود، گويى خدا را با چشم دل مىبيند و بهشت و دوزخ و پاداش هاى نيكوكاران وكيفرهاى

1. «مغادر» از مادّه «غدر» به معنى ترك گفتن چيزى است به همين جهت كسى كه عهد و پيمان خود را بشكند و ترك كند مىگويند غدر كرده است و به گودالهاى آب «غدير» مىگويند به خاطر آن كه مقدارى از آب باران در آن جا ترك و رها شده است.