بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
اصبغ بن نباته از ياران باوفاى حضرت على عليه السلام است، او مىگويد: اميرالمؤمنين در زمين نجف نشسته بود كه به اطرافيان خود فرمود:
چه كسى آنچه من مىبينم مىبيند؟ مردم گفتند، اى چشم بيناى خدا در ميان بندگان خدا چه مىبينى فرمود:
شترى را مىبينم كه جنازه اى را مىآورد و دو مرد كه يكى از عقب و ديگرى از جلو آن حيوان را حركت مىدهند و بعد از سه روز به نزد شما خواهند آمد!
بعد از سه روز همچنانكه حضرت خبر داده بود وارد شدند و پس از تحيت حضرت فرمود: شما كيستيد؟ از كجا مىآئيد و اين جنازه كيست و براى چه آمده ايد؟
گفتند: ما اهل يمن هستيم، و اين جنازه پدر ماست، هنگام مرگ وصيت كرد كه پس از غسل و كفن و نماز، مرا بر شترم بگذاريد و در عراق در نيزار كوفه (نجف) به خاك بسپاريد.
حضرت فرمود: آيا از او پرسيديد چرا؟ گفتند: آرى، جواب داد: چون در آن مكان مردى به خاك سپرده مىشود كه اگر روز قيامت براى تمام اهل محشر شفاعت كند پذيرفته خواهد شد!
در اين هنگام حضرت على عليه السلام از جا برخواست و فرمود:
راست گفت، به خدا قسم كه منم آن مرد.(60)