دلم پر ز بوى ياس كردم زمستانهاى من دور از بهارند تمام جمعه‏هايم بى قرارند

خدا را پيش تو احساس كردم تمام جمعه‏هايم بى قرارند تمام جمعه‏هايم بى قرارند

اندوه غروب پير «جمعه‏»! احساس غمت‏سفير جمعه كى مى‏رسى اى «امير جمعه‏»!

اى ياد تو دستگير «جمعه‏»! كى مى‏رسى اى «امير جمعه‏»! كى مى‏رسى اى «امير جمعه‏»!

اى كه هستى صاحب آدينه‏ها اى ميان خلقى و ناديدنى اى تمام عرش سرگردان تو نور خورشيد از رخ تابان تو

اى صفا و پاكى آيينه‏ها بى سخن گويى هزاران گفتنى نور خورشيد از رخ تابان تو نور خورشيد از رخ تابان تو

جمعه‏ها با عشق و يك دنيا اميد عصر جمعه مى‏شود دلها غمين غصه را از سينه بيرون مى‏كند آه عشقت‏با دلم چون مى‏كند

ندبه خوانم ندبه گويم با اميد ليك اميد ظهورت اى امين آه عشقت‏با دلم چون مى‏كند آه عشقت‏با دلم چون مى‏كند

الا اى عطر دين ما كجايى ؟ مذاب كوره آهنگرانم تو را احوال مى‏پرسم زمردم چه در سهله، چه در كوفه، چه در قم

شه خضرانشين ما كجايى؟ به يادت جمعه‏ها در جمكرانم چه در سهله، چه در كوفه، چه در قم چه در سهله، چه در كوفه، چه در قم

خواب ديدم; خارها بى‏حس شدند آسمان از هشت‏سو آيينه ريخت ناگهان دروازه مشرق شكافت عشق آمد، سينه منطق شكافت

ناگهان; گلها همه نرگس شدند ريخت از تمام هفت روز آدينه عشق آمد، سينه منطق شكافت عشق آمد، سينه منطق شكافت

هر جمعه دلم اسير ديدار تو بود تا در شب آدينه نشستم به نماز هر ذره شب نشان اسرار تو بود

انديشه پر از هجوم افكار تو بود هر ذره شب نشان اسرار تو بود هر ذره شب نشان اسرار تو بود

اى كاش شود چون تو بباريم همه گفتند كه يك جمعه تو خواهى آمد تا آمدنت در انتظاريم همه

همه در ذهن كوير، گل بكاريم تا آمدنت در انتظاريم همه تا آمدنت در انتظاريم همه

دل در گرو مهر تو آدينه نشين است سرچشمه الطاف خدا در نفس توست با نام تو فرياد عدالت چه قرين است

مهرت به يقين آينه‏دار دل و دين است با نام تو فرياد عدالت چه قرين است با نام تو فرياد عدالت چه قرين است

سحر شد يار بى‏همتا نيامد نهاد آدينه را موعود ديدار دوصد آدينه رفت اما نيامد

يگانه منجى دلها نيامد دوصد آدينه رفت اما نيامد دوصد آدينه رفت اما نيامد

جمعه‏اى ديگر به دنيا آمده دل، غم شب را هويدا مى‏كند خويش را در غصه پيدا مى‏كند

بى صدا مانند فردا آمده خويش را در غصه پيدا مى‏كند خويش را در غصه پيدا مى‏كند

باز به انتظار تو جمعه غروب مى‏شود اگر بيايى از سفر، آه، چه خوب مى‏شود

اگر بيايى از سفر، آه، چه خوب مى‏شود اگر بيايى از سفر، آه، چه خوب مى‏شود

صبح بى تو رنگ بعد از ظهر يك آدينه دارد بى‏تو مى‏گويند تعطيل است كار عشقبازى عشق اما كى خبر از شنبه و آدينه دارد!؟

بى تو حتى مهربانى حالتى از كينه دارد عشق اما كى خبر از شنبه و آدينه دارد!؟ عشق اما كى خبر از شنبه و آدينه دارد!؟

آدينه بر آدينه گذشت و خبرى نيست چون خانه بدوش شب هجران تو گشتم آشفته‏تر از موى پريشان تو هستم

من منتظر صبح درخشان تو هستم آشفته‏تر از موى پريشان تو هستم آشفته‏تر از موى پريشان تو هستم

تاكى سكوت و خامشى؟ دست از وجودم شسته‏ام، محبوب دل، معشوق جان، از كنج دل گنجينه را از انجماد آسمان اى ماه من بيرون بيا، روشن كن اين آيينه را

وقت است‏بيرون افكنم، تا منتظر بنشسته‏ام، وقت است وقت‏سرخوشى من صاحب آدينه را بيرون بيا، روشن كن اين آيينه را بيرون بيا، روشن كن اين آيينه را