بسم الله الرحمن الرحيم
از عطش چشم، اشكم زبانه مىكشد!
و جوانه‌هاى محبت با موجِ خاطره‌ها تا دوردستِ ظهور پر مىكشند.
آرزوى حضور در ظهورت،
در روزگار شيرين‌تر از عسلِ تو...
كه پروانه وار گردِ شمع وجود مبارك تو طواف خواهيم كرد...
اشك به چشم و دست به شمشيرم نموده است...!
رمز آشنايى... ديرآشنايى... دور آشنايى من،
زبان اشك، و سخنِ چشمِ من...!
و استقبال من از جمال ملكوتى تو، اين شعار من:
با تو، براى تو، با ادب!!!
به ما آموخته‌اند...
... به ما آموخته‌اند كه او را چگونه صدا بزنيم و با كدام ادب با او سخن بگوييم تا لايق عظمت او باشد.
و آموخته‌اند كه چگونه سلامش دهيم و درودش فرستيم و اداى احترام كنيم كه نگاهمان كند؛ و چگونه دعايش كنيم تا ظهور كند و گرد او آييم و دعايمان كند. آنگاه جهان پر از عدالت نمايد و پرچم ولايت برافرازد و انتقام سقيفه گيرد.
... خطاب در برابر مقام عظماى عصمت، و سلام و درود بر صاحب ولايت، و دعا براى عزيز خلقت، بايد به بلنداى عظمت او باشد كه عقل و دل و زبان از آن عاجز است. امامان معصوم (عليهم السّلام) به ما آموخته‌اند كه چگونه به درگاهش عرض ادب كنيم و در دعا براى او چه بگوييم و با چه لسانى او را به كمك بخوانيم.
... اين آموزش در قالب زيارات و دعاهاى مخصوص حضرت مهدى (عليه السلام) در روزها و مكانهاى خاص آمده است. جلوة ديگر آن در ادعيه و زياراتى مانند دعاى توسل و زيارت عاشورا است كه تعابير بسيار زيادى دربارة آن حضرت در بردارد.
... نگاهى به دعاهاى مربوط به حضرت بقية الله الاعظم ـ ارواحنا فداه ـ و تقسيم موضوعى آن، پنجره‌اى است به محتواى اعتقادى واژه‌ها و عبارات آن، و ادبى كه در عبارت‌پردازى آنها به كار گرفته شده است.
از اين آينه خواهيم آموخت كه هر صبح و شام چگونه بايد در ساحت مقدس او آماده به خدمت باشيم و بر بندگى خود و صاحب اختيارى او تجديد بيعت كنيم.
... مجموعه‌اى كه با هم مىخوانيم در نظر دارد فقط آنگونه كه به ما آموخته‌اند با او سخن بگوييم تا مبادا در شرط ادب كوتاهى شود. قبل از هر قطعه، روح خود را آماده مىكنيم تا قلبى تشنه را به ميعادگاه دوست ببريم. آنگاه عبارات بلندى كه از مقام عصمت آموخته‌ايم با مولا و صاحب اختيارمان در ميان مىگذاريم، و با پدرى مهربان و پناهگاهى امن، صميمانه ولى با ادب راز دل مىگشاييم.
با اشاره‌اى به متن عربى دعاها، به ترجمة فارسى آن اكتفا مىكنيم تا در اتصال دل به آن محبوب قلوب، حضور قلب بيشترى در ميان باشد.
اصل دعاها در منابع معتبر حديثى مانند اكمال الدين صدوق، غيبت شيخ طوسى، احتجاج طبرسى، صحيفة مهديه، بحار الانوار، و كتب مرجع در ادعيه مانند مصباح المُتهجّد، مزار ابن مشهدى، اقبال الاعمال، مصباح كفعمى، جمال الاسبوع، بلد الامين، مهج الدعوات و مصباح الزائر آمده است.
آنچه در اين كتابها آمده در ابواب مختلف كتاب «مفاتيح الجنان» نيز به مناسبتها آورده شده، و براى مطالعة متون عربى ادعيه و زياراتى كه در كتاب حاضر استفاده شده مراجعه به «مفاتيح» در ابواب زير كافى است:
تعقيبات مشتركة نمازهاى يوميه، اعمال شب و روز جمعه، نماز حضرت صاحب الزمان (عليه السلام)، زيارت روز جمعه، دعاى عديله، دعاى توسل، دعاى فرج، دعاى استغاثه به حضرت مهدى (عليه السلام)، اعمال شب نيمة شعبان، دعاى افتتاح، اعمال شب بيست و سوم ماه رمضان، اعمال روز دحو الارض، اعمال روز عاشورا، زيارت عاشورا معروف و غيرمعروف، زيارت امام رضا (عليه السلام)، زيارت امام على النقى (عليه السلام)، زيارت امام عسكرى (عليه السلام)، زيارت آل ياسين، زيارت حضرت صاحب الامر (عليه السلام)، زيارت سرداب غيبت، صلوات بر امام زمان (عليه السلام)، دعاى عصر غيبت، دعاى ندبه، سلام بر حضرت مهدى (عليه السلام)، دعاى عهد، دعا براى حفظ امام عصر (عليه السلام)، زيارت جامعة سوم، صلوات بر حضرت ولى عصر (عليه السلام)، دعا درغيبت امام زمان (عليه السلام).
... در كتاب حاضر، يك دعا يا زيارت كامل در هيچ موردى ديده نمىشود، بلكه با موضوع بندى آنچه دربارة سلام و درود و دعا براى امام زمان (عليه السلام) وارد شده، قطعه‌هايى برگرفته از متن چند دعا به دست آمده است. آموزش اعتقاد و ادب بر مبناى محبت در دعاى آنحضرت انگيزة اصلى در تدوين اين مجموعه است.
يا ايها العزيز، اين بار با قلبى كه اعتقادش را بر زبان مىآورد به استقبال تو آمده‌ايم؛ و با چشمانى شرمنده ـ كه سعى در رعايت آداب محضر تو دارد‌ـ به حضورت شرفياب شده‌ايم.
بهانه‌اى ديگر است كه با نداى «ابا صالح» صدايت زنيم و با ذكر «داعى الله» سلامت كنيم و با كلمة «ولى الله» درودت فرستيم و با گلواژة «العجل» انتظارت كشيم و با فرياد «ادركنى» از تو كمك بخواهيم و با التماس «يا مهدى» از تو جوابى بطلبيم.
تو از حال ما خبر دارى كه مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضرّ، و انتظار دلمان را مىدانى كه تَصَدَّقْ عَلَيْنا.
به مادرت فاطمه (عليها السلام) كه هنوز برايش اشك مىريزى، سلام ما را بىجواب و نداى ما را بىپاسخ مگذار...
قم، محمد باقر انصارى زنجانى خوئينى
نيمة شعبان 1420، 3 آذر 1378