يونس پسر ظبيان مىگويد: خدمت امام صادق عليه السلام بودم كه ايشان نامى از ياران حضرت قائم به ميان آورد و فرمود: «آنان سى صد و سيزده تن هستند و هر يك خود را در ميان سىصد نفر مىبيند».(47)
از اين كه حضرت مىفرمايد: «هر يك خود را در ميان سى صد نفر مىبيند»، دو احتمال تصور مىشود: 1. اين كه توان جسمى هر يك از آنان برابر سى صد نفر باشد؛ چنانكه توان هر يك از مؤمنان در آن روزگار برابر نيروى چهل مرد است. 2.هر كدام از آنان، سى صد نفر نيرو دارند و خود را در ميان سى صد نيرو تحت فرمان مىبينند. بنابراين احتمال، آنان حدود سى صد گردان نيروى نظامى را فرماندهى مىكنند و محتمل است كه همان ظاهر لفظ مراد باشد؛ يعنى هر يك خود را جزء آن عدّه مىداند؛ چنانكه بعضى گفتهاند.
امام زين العابدين عليه السلام مىفرمايد: «آنان كه از بستر خود براى يارى امام قائم عليه السلام ناپديد مىشوند، سى صد و سيزده نفر به تعداد اهل بدر هستند كه صبح آن شب (صبح روز بعد) در مكه گرد مىآيند».(48)
امام جواد عليه السلام مىفرمايد: «پيامبر خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم فرمود: امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف از سرزمين تهامه (مكه) ظهور مىكند. او گنجهايى دارد كه از جنس طلا و نقره نيست؛ بلكه آنها اسبهايى نيرومند و مردانى نامور به تعداد اصحاب بدر هستند. آنان سى صد و سيزده نفرند كه از سراسر جهان به دور او گرد مىآيند. كتاب مُهر كردهاى با حضرت است كه تعداد يارانش با نام، شهر، نوع نژاد، مشخصات و كنيه آنان در آن نوشته شده است. آنان همه در فرمانبردارى از مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف مىكوشند».(49)
رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم مىفرمايد: «مردم مانند پرندگان در اطرافش گرد مىآيند تا اين كه سىصد و چهارده مرد - كه در بين آنان زنانى نيز هستند - گرد مىآيند و آن حضرت بر هر ستمگر و فرزند ستمگرى پيروز مىگردد و عدالت چنان مىشود كه مردم آرزو مىكنند: اى كاش مردگانشان در بين زندگان بودند و از عدالت بهرهمند مىشدند».(50)
امام باقر عليه السلام مىفرمايد: «حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف با سى صد و سيزده نفر به تعداد اصحاب بدر، بدون آگاهى و وعده قبلى ظهور مىكند؛ در حالى كه آنان چون ابرى پاييزى پراكندهاند؛ آنان شيران روز و نيايشگران شب هستند».(51)
ابان بن تغلب مىگويد: امام صادق عليه السلام فرمود: «به زودى سى صد و سيزده نفر به مسجد شما (مكه) مىآيند. مردم مكه مىدانند كه اين افراد نسبتى با پدران و اجدادشان ندارند (وجزو مردم مكه نيستند). هر كدام از آنان شمشيرى دارد كه بر روى آن كلمهاى ثبتاست كه از آن كلمه هزار كلمه (مشكل) گشوده و حل مىشود».(52)
در برخى از روايات، نام برخى از آنان گفته شده است كه به ذكر دو روايت بسندهمىكنيم:
امام صادق عليه السلام به مفضل بن عمر - يكى از اصحاب آن حضرت - فرمود: «تو و چهلوچهار مرد ديگر، جزو ياران و همراهان حضرت قائم هستيد».(53)
شايد مراد از چهل و چهار نفر، كسانى باشند كه از اصحاب امام صادق عليه السلام هستند.
نيز آن حضرت مىفرمايد: «هنگامى كه قائم آل محمد صلّى الله عليه وآله وسلّم ظهور كند، بيست و هفت تن از پشت كعبه بيرون مىآيند و بيست و پنج تن از قوم موسى - كه همگى قاضيان به حق و عادل هستند - زنده مىشوند و نيز هفت تن از اصحاب كهف، يوشع وصى موسى، مؤمن آل فرعون، سلمان فارسى، ابادجانه انصارى و مالك اشتر به دنيا باز مىگردند».(54) در بعضى از روايات، مقداد بن اسود نيز ذكر شده است.
طبق روايات فرشتگان جابهجاكننده، مردگان نيكان را به اماكن مقدسى مانند خانه خدا منتقل مىكنند.(55) بنابراين، شايد اين مردگان از آن دستهاى باشند كه اجسادشان به كنار كعبه انتقال داده شده است و رجعت و دوباره زنده شدن آنان نيز از همانجا خواهد بود. طبق نقل ديگرى، اين مكان پشت شهر كوفه، يعنى شهر نجف است كه باز معناى روايت صحيح مىشود؛ زيرا اجسادشان به آن جا، يعنى نجف اشرف انتقال داده شده است.
شايسته ذكر است كه اين افراد، سابقه مبارزه در ابعاد سياسى و نظامى را با طاغوتهاى روزگار خويش داشتهاند؛ به خصوص سلمان فارسى، ابودجانه، مالك اشتر و مقداد كه در جنگهاى صدر اسلام شركت كرده، رشادتهاى بسيارى از خود نشان دادهاند و گروهى از آنان سابقه فرماندهى نيز داشتهاند.