د) سركوبى شورش‏ها

پس از ظهور حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف و گشودن شهرها و كشورهاى گوناگون، برخى از شهرها و قبايل به رويارويى با حضرت مى‏پردازند كه به وسيله لشكريان امام عليه السلام سركوب مى‏شوند و گروهى كج انديش، سخن حضرت را در برخى مسائل نمى‏پذيرند و به سركشى عليه حضرت دست مى‏زنند كه دوباره به وسيله لشكريان حضرت سركوب مى‏گردند. به رواياتى در اين زمينه توجّه كنيد:

امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: «سيزده شهر و طايفه هستند كه مردم آن با حضرت قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف به نبرد مى‏پردازند و حضرت با آنان مى‏جنگد. آنان عبارتند از: مردم مكه، مدينه، شام، بنى‏اميّه، بصره، دمنسيان، كردها، و اعراب قبايل: بنى‏ضبّه‏(49)، غنى‏(50)، باهله‏(51)، ازد و سرزمين‏رى».(52)

امام باقر عليه السلام درباره پرخاش گروهى به سخنان مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف مى‏فرمايد: «وقتى حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف پاره‏اى از احكام را بيان مى‏دارد و درباره برخى از سنّت‏ها سخن مى‏گويد، گروهى به عنوان اعتراض و قيام عليه حضرت، از مسجد بيرون مى‏روند. حضرت به يارانش دستور تعقيب آنان را صادر مى‏كند. سپاه حضرت، در محله تمارين بر آنان دست مى‏يابند و آنان را اسير كرده، نزد حضرت مى‏آورند. امام عليه السلام دستور مى‏دهد كه همگى را سر ببرند و اين آخرين شورش و حركتى است كه عليه حضرت رخ مى‏دهد».(53)

درباره شورش در رميله و سركوبى آن، فرزند ابى‏يعفور مى‏گويد: به حضور امام‏صادق عليه السلام آمدم، در حالى كه گروهى از يارانش نيز در خدمت ايشان بودند. حضرت، به من فرمود: «آيا قرآن خوانده‏اى؟» عرض كردم: آرى؛ ولى به همين قرائت متعارف. فرمود: «مقصود من هم، همين قرائت بود». گفتم: منظور از اين پرسش چيست؟ فرمود: «حضرت موسى‏ مطالبى را براى قوم خود گفت، ولى آنان تاب و توان آن را نداشتند و عليه حضرت - در مصر - قيام كردند؛ موسى عليه السلام نيز با آنان جنگيد و آنان را به قتل رساند.