اسلام به معناى تسليم بودن در برابر دستورات الهى است. اسلام برترين و بهترين اديان است كه خوش بختى بشر را در دنيا و آخرت تضمين مىكند؛ ولى آن چه ارزش دارد، عملكردن به دستورات اسلام و قرآن است. در آخر زمان همه چيز بر عكس مىشود؛ يعنى از اسلام جز نامى بر جاى نمىماند. قرآن در جامعه حضور دارد؛ ولى تنها خطوطى است كه بر برگها نقش بسته است و مسلمانان تنها از نام مسلمانى برخوردارند و از اسلام نشانى ندارند. پيامبر گرامى اسلام صلّى الله عليه وآله وسلّم مىفرمايد: «دورانى بر امّت من مىآيد كه در آن، از اسلام جز نامى نماند و از قرآن اثرى جز نقش و تصويرى نباشد. مسلمانان به نام، مسلمان خوانده مىشوند؛ ولى نسبت به اسلام از هر كس بيگانهترند».(1)
امام صادق عليه السلام مىفرمايد: «به زودى دورانى فرا رسد كه مردم خدا را نشناسند و معناى توحيد را ندانند تا اين كه دجّال خروج كند».(2)