سالم مىگويد: به امام صادق عليه السلام گفتم: روايتى نقل شده است كه سود و بهره گرفتن از مؤمن براى برادر مؤمنش حرام و رباست؟ حضرت فرمود: «اين مطلب در هنگامى است كه قائم ما اهلبيت ظهور كند؛ ولى امروز جايز است كه شخصى به مؤمن چيزى بفروشد و از او سودبگيرد».(19)
مجلسى اوّل پس از قوى دانستن سند اين روايت، مىفرمايد: از اين روايت به دست مىآيد، رواياتى كه سود گرفتن از مؤمن را مكروه دانسته، آن را ربا مىخواند، مبالغه نيست و ممكن است در حال حاضر مكروه باشد، ولى در زمان حضرت قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف حرامگردد.(20) ولى مجلسى دوم ضمن مجهول خواندن اين روايت مىگويد: شايد حرمت در اين دو مورد، مقيّد به زمان قيام حضرت حجّت باشد.(21)