قم حرم اهل بيت

از برخى روايات استفاده مى‏شود كه قم و اهل آن رمز و الگوى تشيّع و ولايت مى‏باشند.

از اين رو، هر كس را كه مى‏خواستند، دوست دار اهل بيت و علاقه‏مند به آنان معرفى‏كنند، او را قمى خطاب مى‏كردند.

گروهى خدمت امام صادق عليه السلام مشرّف شدند و گفتند: ما از مردم رى هستيم. حضرت‏فرمود: «آفرين به برادرانمان از اهل قم». آنان چندبار تكرار كردند. ما از رى خدمت شما رسيده‏ايم و حضرت نيز سخن نخست خود را تكرار كرد. آن‏گاه فرمود: خداوند حرمى دارد كه در مكه است و براى رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم نيز حرمى است و آن در مدينه است. كوفه حرم اميرالمؤمنين عليه السلام است و حرم ما (اهل بيت) شهر قم است و به زودى دخترى از فرزندانم به نام فاطمه، در آن دفن مى‏شود. هر كس او را (با معرفت) زيارت كند، بهشت بر او واجب‏مى‏شود».

راوى گويد: امام صادق عليه السلام اين سخن را هنگامى بيان كرد كه هنوز امام كاظم عليه السلام متولد نشده‏بود.(4)

صفوان مى‏گويد: روزى نزد ابا الحسن - امام كاظم عليه السلام - بودم وسخن از مردم قم و علاقه و ميل آنان به حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف به ميان آمد؛ امام هفتم عليه السلام فرمود:

«خداوند آنان را رحمت كند و از آنان خشنود باشد. آن‏گاه ادامه داد، بهشت هشت در دارد كه يكى از آن‏ها براى مردم قم است. در ميان شهرها و كشورها، آنان نيكان و نخبگان شيعيان ما هستند. خداوند ولايت و دوستى ما را، با طينت و سرشت آنان آميخته است».(5)

از اين روايت استفاده مى‏شود كه ائمه معصومين عليهم السلام شهر قم را پايگاه عاشقان اهل‏بيت و حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف مى‏دانسته‏اند و شايد درى از بهشت كه به شهر قم اختصاص دارد، باب المجاهدين يا باب الاخيار (درب نيكان) باشد، چنان‏كه در روايت نيز به اهل قم، نيكان شيعه گفته شده است.