يك عامل اصلى در وابستگى نيرومند او به سوسياليسم اعتقاد او به اين انديشه است كه پيروى از آن براى حمايت از دمكراسى در تركيه و عقب راندن كمونيسم ضرورت اساسى دارد.
به همين دليل او از اقدامات رژيم هاى ديگر مانند رژيم نعيم تلو نخست وزير از " آوريل 1973 تا ژانويه 1974 " و عدنان مندرس " از ماه مه سال 1950 تا ماه مه 1960 " به خاطر پيروى از سياستهايى كه با منافع بازرگانان بزرگ جانب دارى مى كرد و منافع ملت را به طور كلى ناديده مى گرفت انتقاد مى كرد.
منتقدين به علت تمايلات چپ گرايانه اجويت او را به داشتن گرايشهاى مخفى كمونيستى يا بدتر از آن متهم مى كنند.
مثلاہ در نوامبر 1972 يك منبع نظامى تركيه به طور محرمانه گفت كه مقامات حكومت نظامى شواهدى در دست دارند كه نشان مى دهد اجويت يك كمونيست است.
يك افسر دستگاه امنيت ملى تركيه در اكتبر سال 1973 اظهارنظر كرد كه اجويت بيش از آنچه كه از نطق هاى انتخاباتى اش برمى آيد يك چپ گراى افراطى است.
اين افسر افزود كه هر چند اجويت ممكن است خود را يك " " آلنده تركيه " " " مقصود مرحوم سالوا دورآلنده رئيس جمهورى شيلى است كه در سپتامبر 1973 از صحنه رانده شد.
" تصور كند ولى نظاميان تركيه مانند نظاميان شيلى نيستند كه قبل از اقدام دو سال انتظار بكشند.
براى تاعييد اين گفته شواهد عينى در دست نيست.