قصاید

محمد بن محمد اوحد الدین انوری

نسخه متنی -صفحه : 463/ 132

تقاضاى تشريف از مخدوم

اى خداوندى كه هركه از طاعتت سربركشد گر سموم قعر تو بر موج دريا بگذرد ور نسيم لطف تو بر شعله ى دوزخ وزد رونق عالم تصرفهاى كلكت مي دهد بر مسير كلك تو ترتيب عالم واجبست تير گردون كيست بارى در همه روى زمين گر ز بهر تير شه گلبن كند پيكان رواست صاحبا گر بنده را تشريف خاصت آرزوست كيست آخر كو نخواهد كز پى تشريف تو آسمان را گر نويد جامه ى سگبان دهى تا عروس بوستان را دست انصاف بهار رونق بستان عمرت باد تا اين شعر هست رونق بستان عمرت باد تا اين شعر هست
روزگارش خط خذلان تا ابد بر سر كشد جاودان از قهر دريا باد خاكستر كشد دلو چرخ از دوزخ آب زمزم و كور كشد ورنه تاير حواد خط به عالم دركشد تا به استحقاقش اندر سلك نفع و ضر كشد كو به ديوان قدر يك حرف بر دفتر كشد بيد بارى كيست كاندر باغ شه خنجر كشد تا بدان دامن ز جيب آسمان برتر كشد ذيل تاريخ شرف در عرصه ى محشر كشد در زمان ذراعه ى پيروزه از سر بركشد از ره مشاطگى در حيله و زيور كشد كابر آذارى همى در بوستان لشكر كشد كابر آذارى همى در بوستان لشكر كشد