قصاید

محمد بن محمد اوحد الدین انوری

نسخه متنی -صفحه : 463/ 184

چه غم خورى كه اگر بدسگال تو به مل همان كند به عدو تيغ تو كه با مه چرخ هميشه تا كه بود باد و خاك و آتش و آب بقات باد چو خاك و چو باد و آتش و آب كه قول و راى صوابت قوام عالم را كه قول و راى صوابت قوام عالم را
بر آسمان شود از قدر و منزلت چو قمر به يك اشارت انگشت كرد پيغمبر قوام عالم كون و فساد را در خور نديم بخت و قرين دولت و معين داور بهست از آب و ز خاك و ز باد و از آذر بهست از آب و ز خاك و ز باد و از آذر