قصاید

خاقانی شروانی

نسخه متنی -صفحه : 529/ 251

اى گوهر كمالت مصباح جان آدم خاقانى از نايت نو ساخت خوان معنى خاك در تو بادا از خوان آسمان به فرمانت حرز توحيد اندر ميان جان ها از بندگان صدرت شاهان سپر فكنده تا آل مصطفى را ز ايزد درود باشد تا آل مصطفى را ز ايزد درود باشد
خورشيد امر پخته در شش هزار سالش كو ميزبان نطق است وين ديگران عيالش صدر تو عرش رفعت، جنت صف نعالش جان بر ميان زمانه از بهر امتالش قيصر كم از يماكش، سنجر كم از نيالش بر تو درود بادا از مصطفى و آلش بر تو درود بادا از مصطفى و آلش