قصاید

سنایی غزنوی

نسخه متنی -صفحه : 418/ 50

در مدح بهرامشاه از زبان او

مردى و جوانمردى آئين و ره ماست روزى ده سياره بر كسب ضيارا گر چه شره هر چه شه آمد سوى شرست برگ كه ما از كه بيجاده نترسد آنجا كه بود كوشش شطرنج تواضع و آنجاى كه بخشايش ما دم زد اگر تو حقا كه نه بر زندگى و دولت و دينست هر عارضه كيد ز خداوند بر ما ما خازن نيك و بد حقيم ز ما نيست المنة لله كه بر دولت و ملت چشم ملكان زير سپيديست ز بس اشك آنكس كه ملوكان به غلاميش نيرزند بهر شرف خود چو مه چارده هر روز از بهر زر و سيم نه بل كز پى تشريف گرچه مه چرخ آمد خورشيد وليكن باشد همه را بنده سوى عزت و ما را از بهر دويى آينه در دست نگيريم راندند بسى كامروايى سلف ما بهرامشه ار چه كه شه ماست وليكن بهرامشه ار چه كه شه ماست وليكن
جان ملكان زنده به دولت كده ى ماست در يوزه گر سايه ى پر كله ماست از دهر برافكندن شرها شره ماست كه تابره ى كاهكشان برگ كه ماست در نطع جهان هر چه پياده ست شه ماست در عمر گنه بينى آن گه گنه ماست هر عزم كه در رغم سفيهان تبه ماست در بندگى آنجا كه آن عامه مه ماست آنجا كه بگير ما و آنجا كه نه ماست اقليم جهان ديده و عيوق گه ماست از بيم يكى بنده كه زير شبه ماست در خدمت كمتر حشم بارگه ماست پر ماه نو از بوس شهان پايگه ماست سلطان فلك بنده ى زرين كله ماست آن مه كه به از چشمه ى خورشيد مه ماست زلف پس گوش بت ما بنده ره ماست زيرا كه در آيينه هم از ما شبه ماست آن دور چو بگذشت گه ماست گه ماست آنكو دل ما دارد بهرامشه ماست آنكو دل ما دارد بهرامشه ماست