آراست جهاندار دگرباره جهان رافرمود كه تا چرخ يكى دور دگر كردايدون كه بياراست مر اين پير خرف راهر روز جهان خوشتر از آنست چو هر شبگويى كه هوا غاليه آميخت بخروارگنجى كه به هر كنج نهان بود ز قارونابرى كه همى برف بباريد ببريدآن ابر درر بار ز دريا كه برآيداز بس كه بباريد به آب اندر لولورنجى كه همى باد فزايد ز بزيدنكوه آن تل كافور بدل كرد به سيفوربر كوه از آن توده ى كافور گرانبارخاكى كه همه ژاله ستد از دهن ابرچندان ز هوا ژاله بباريد بدو ابراز رنگ گل و لاله كنون باز بنفشهشبگير زند نعره كلنگ از دل مشتاقآن لكلك گويد كه لك الحمد، لك الشكرقمرى نهد از پشت قباى خز و قاقمطاووس كند جلوه چو از دور به بيندموسيجه همى گويد يا رازق رزاقموسيجه همى گويد يا رازق رزاق
چو خلد برين كرد، زمين را و زمان راخورشيد بپيمود مسير دوران راكايد حسد از تازگيش تازه جوان رارضوان بگشايد همه درهاى جنان راپر كرد از آن غاليه ها غاليه دان رااز خاك برآورد مر آن گنج نهان راشد غرقه ى بحرى كه نديد ايچ كران راپر كرده ز در و درم و دانه دهان راچون لولو تر كرد همه آب روان رابر ما بوزيد از قبل راحت جان راشادى روان داد مر آن شاد روان راخورشيد سبك كرد مر آن بار گران راتا بر كند آن لاله ى خوش خفته ستان راتا لاله ستان كرد همه لاله ستان راچون نيل شود خيره كند گوهر كان راوز نعره زدن طعنه زند نعره زنان راتو طعمه ى من كرده اى آن مار دمان رااكنون كه بتابيد و بپوشيد كتان رابر فرق سر هدهد، آن تاج كيان راروزى ده جانبخش تويى انسى و جان راروزى ده جانبخش تويى انسى و جان را