مقطعات

اوحدالدین محمد بن محمد انوری

نسخه متنی -صفحه : 439/ 115

خسروا گوهر ناى ترا دى چو خورشيد در حجاب غروب بيتى از گفته باز مي گفتم گردى ار عقل داشت صحن دماغ نطقم اندر حجاب شرم بماند حيرتم بر بديهه خار نهاد عذر مستى مگير و بي خردى خود تو انصاف من بده چو منى عقل الحق از آن شريفترست عقل الحق از آن شريفترست
جز به الماس عقل نتوان سفت روى از شرم راى تو بنهفت راى عالى بر امتحان آشفت جان به جاروب هيبت تو برفت خرم اندر خلاف عجز بخفت تا به باغ بديهه گل نشكفت آشكارست اين سخن نه نهفت چون تويى را نا تواند گفت؟ كه شود با دماغ مستان جفت كه شود با دماغ مستان جفت