مقطعات

اوحدالدین محمد بن محمد انوری

نسخه متنی -صفحه : 439/ 124

اى خداوندى كه هر كز خدمتت گردن كشيد هم نكو خواهانت را دايم به روى تو نشاط ساحت آفاق را اكنون كه فراش سپهر بر سپهر اول از تاير نور آفتاب ميوها سر دركشند از شدت گرما به شاخ وحش را گردد زبان در كام چون پشت كشف در چنين گرما ز بختم هيچ سردى نى كه نيست در چنين گرما ز بختم هيچ سردى نى كه نيست
از ره جنبش فلك در گردنش افكند فخ هم بدانديشانت را دايم به ... من زنخ از حزيران صدره گسترد و تموز و آب يخ حدت خوى از عذار مه فرو شويد وسخ ماهيان بيرون فتند از جوشش دريا به شخ طير را گردد نفس در حلق چون پاى ملخ جز يكى كان نسبتى دارد به من يعنى كه يخ جز يكى كان نسبتى دارد به من يعنى كه يخ