مقطعات

اوحدالدین محمد بن محمد انوری

نسخه متنی -صفحه : 439/ 249

انورى بهر قبول عامه چند از ننگ شعر رفت هنگام عزل گفتن دگر سردى مكن تاج حكمت با لباس عافيت باشد بپوش در كمال بوعلى نقصان فردوسى نگر تاكى از تشبيه تيغ و خامه خامى بايدت آرزو خود كام زادست و قناعت خوش منش شب سياه به تاريكى ار نشينم به جگر بر آتش حرمان كباب اوليتر جگر بر آتش حرمان كباب اوليتر
راه حكمت رو قبول عامه گو هرگز مباش راويان را گرمى هنگامه گو هرگز مباش جان چو كامل شد طراز جامه گو هرگز مباش هر كجا آمد شفا شهنامه گو هرگز مباش تير بهرامى تو تيغ و خامه گو هرگز مباش باد او شو كام از خودكامه گو هرگز مباش كه از چراغ ليمان به من رسد تابش كه از سقايه ى دونان كنند سير آبش كه از سقايه ى دونان كنند سير آبش