مقطعات
اوحدالدین محمد بن محمد انوری
نسخه متنی -صفحه : 439/ 29
نمايش فراداده
در شكر و قناعت گويد
-
درين دو روزه توقف كه بو كه خود نبود
چرا قبول كنم از كس آنكه عاقبتش
مرا خداى تعالى ز آسياى فراز
چو مي دهد همه چيزى به قدر حاجت من
ز بهر حفظ حيات آنچه بايدم ز كفاف
هزار سال اگر عمر من بود به مل دو نعمتست مرا كان ملوك را نبود
دو نعمتست مرا كان ملوك را نبود
-
درين مقام فسوس و درين سراى فريب
ز خلق سرزنشم باشد از خداى عتيب
كه عقل حاصل آنرا نياورد به حسيب
چنان كه بي خبر سيب ماه رنگ به سيب
ز بهر كسب كمال آنچه بايدم ز كتيب
مرا نياز نيايد به آسياى نشيب به روز راحت شكر و به روز رنج شكيب
به روز راحت شكر و به روز رنج شكيب