مقطعات

اوحدالدین محمد بن محمد انوری

نسخه متنی -صفحه : 439/ 304

اى همه سيرت تو هنگ و بات گر خطايى برفت بر قلمم تا نگويى كه شعر نيرنگيست از جهانى به تست فخرم و بس الحق الحق بدانچه كردستم چه شود از من اين گران مشمر بد مشو با من و مكن دل تنگ لنگ خواهى مرا روا باشد تا ترا من به قلتبانى تو آن ترا از زن و مرا ز خدا تو بدان صلح كرده اى با زن تو بدان صلح كرده اى با زن
چه كنم بي بات و بي هنگم هست از آن شرم چون قلم رنگم حاش لله نه مرد نيرنگم گرچه هست از جهانيان ننگم در خور هر عتاب و هر جنگم هم تو دانى كه بس سبك سنگم كه ز بد كرده نيك دلتنگم دل از اين من چگونه تنگ كنم حاش لله كه هيچ ننگ كنم چون به ميزان خود به سنگ كنم من بدين با خداى جنگ كنم من بدين با خداى جنگ كنم