مقطعات
اوحدالدین محمد بن محمد انوری
نسخه متنی -صفحه : 439/ 369
نمايش فراداده
قطعه ى زير از حكيم شجاعى است كه به انورى نوشته است
-
اى انورى تويى كه به فضل و هنر سزند
بودند در قديم اميران و شاعران
هستت خبر كه هستم دور از تو ناتوان
مشغول بوده اى كه نكردى عيادتم
ني نى ز ابلهى است مرا از تو اين طمع
با رنج ناتوانى اى دوستان مرا
گويد طبيب بهترى امروز غم مخور
غم اين غمست و بس كه ز من فوت مي شود آن جنت نعيم اگر در جهان بود
آن جنت نعيم اگر در جهان بود
-
احرار روزگار و افاضل ترا رهى
واكنون شدت مسلم بر شاعران شهى
اشكم چو ناردانه و رخسار چون بهى
يا خود مرا محل عيادت نمي نهى
خيزد چنين طمع به حقيقت ز ابلهى
دل گشت پر ز انده و از صبر شد تهى
اينك برفت علت و آغاز شد بهى
در بزم صدر عالم رسم سه شنبهى ممكن ظهور جنت ماوي، فتلك هى
ممكن ظهور جنت ماوي، فتلك هى