نامه

زمان:

13 مهر 1345 / 20 جمادى الثانى 1386

مکان:

نجف

موضوع:تشکر و چند تذکر اخلاقى

بسمه تعالى

مخاطب:

بهجتى، محمدحسين 20 جمادى الثانى 86 به عرض مى رساند، مرقوم شريف شيرين شما که حاکى از محبت و علاقه نسبت به اينجانب بود موجب تشکر گرديد.

سلامت و توفيق جنابعالى را از خداوند تعالى خواستار است.

زبان من عاجز است از شکر در درگاه خالق متعال و مقلب القلوب که با رحمت واسعه خود اين قلوب پاک بى آلايش را به اين حقير بى بضاعت متوجه فرموده .

اميدوارى من در اين آخر عمر به اين محبتها و الطاف خاصه مواليان است.

اميدوارم خداوند تعالى با من به حسن ظن شماها رفتار کند.

ما در درگاه خداى متعال چيزى نيستيم و چيزى نداريم که تقديم کنيم به مقام دوست، هر چه هست از اوست.

...

والحمد منه و اليه .

عزيزان من کوشش و مجاهده کنيد در راه نيل به حق و وصول به مقام عظمت و جلال او.

اين چند روز عمر بسيار زودگذر است، چه بهتر که صرف خدمت شود و فداى او گردد.

از خداوند تعالى توفيق و تاييد همه را خواستارم و از خداوند تعالى مسئلت مى نمايم که دنيا را در نظر همه ما حقير فرمايد و شوق لقاى خود را در ما روزافزون نمايد.

والسلام عليکم و رحمةاللّه و برکاته .