همه مي دانند كه رسول خدا(صلي الله عليه وآله) و ابوبكر و عمر در حجره عايشه مدفون هستند و تاريخ و جايگاه آنها را مي شناسند. پيشتر ياد كرديم كه عمر بن عبدالعزيز با رعايت احتياء اين حجره را به گونه اي در داخل مسجد طراحي و وارد ساخت. وي حجره عايشه را همانند مكعب و مربع بدون پنجره و يا در، سامان داد كه در پس آن ديوار دومي كشيد و اين ديوار دوم در درون خود، حجره عايشه و حجره فاطمه زهرا(عليها السلام)را در بر مي گيرد و سمت شمالي را كه رو در روي مصلي است در طرف مثلث قرار داد; به گونه اي كه ديواري حائل در آنجا وجود نداشته باشد كه مانع از مواجهه مصلي با قبله گردد و مسافت و فاصله از محل خالي از مصلي، ميان كرانه مثلث ـ كه در كنار ديوار دوّم است ـ و ميان قبور قرار گرفته و از هم دور گشته است.
آنگاه پس از اين قسمت موجود پنجره آهن كه با رنگ سبز در آميخته و جايگزين مربع چوبين شده است و اين جايگزيني به خاطر آن بود كه اولين حريق در مسجد نبوي اتفاق افتاد، چون شخصي كه شعله در دست داشت وارد منبع روغن چراغ شد و تصادفا اصطكاك آن با مخزن روغن، مسجد را به آتش كشيد و آن جعبه مكعب چوبين سوخت كه سرانجام جاي خود را به آهن و مس ـ كه هم اكنون مشهود است ـ سپرد.