مقدمه

«ان اوّل بيت وُضِع للنّاس لَلَّـذي بِبَكَّةَ مباركاً و هدي للعالمين. فيه آياتٌ بَينات مقام ابراهيم و مَن دخله كان آمناً ولِلّه علي النّاس حِجّ البيت من استطاع اليه سبيلاً و من كفر فان اللّه غني عَنِ العالمين».¹
قرآن كريم پس از بررسي شبهه اوّلِ اهل كتاب درباره خوراكي ها، به اعتراض دوّم آنان مي پردازد و به آن پاسخ مي دهد كه: خيال نكنيد بيت المقدس «محور» است، بلكه:
«اولين خانه اي كه خداوند براي مردم بنا كرده; همانا خانه كعبه در سرزمينِ بكّه است كه هم مبارك و هم وسيله هدايت جهانيان مي باشد.
نشانه هاي آشكار خداوند در آنجاست; از جمله نشانه ها و آيات، اثر پاي حضرت ابراهيم ـ سلام اللّه عليه ـ است كه بر روي سنگ باقي مانده است. انسان ها در آن مكان از امنيت برخوردارند و بر مردم مستطيع واجب است كه آن خانه را زيارت كنند و هر كس كفر ورزد و سركشي كند، به خويشتن ضرر زده نه بر خدا; زيرا خداوند بي نياز از جهانيان است.»