ابن دأب از اُمّ هانى "خواهر على عليه السلام" نقل مى كند كه:
نزد برادرش آمده و حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام بيست درهم به او داد،كنيز عَجَم اُمّ هانى نيز نزد امام على عليه السلام رفته و پول گرفته بود.
وقتى اُمّ هانى از كنيز خود پرسيد كه چقدر از حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام گرفته است، گفت كه:
امام على عليه السلام بيست درهم به او داده.
اُمّ هانى با عصبانيّت نزد برادر رفت و گفت كه:
بايد به او پول بيشترى بدهد.
امّا پاسخ حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام همان بود.
"كه در قرآن براى فرزندان اسماعيل بر فرزندان اسحاق برترى نيافته است".
آن حضرت براى خويشاوندان خود هيچ مزيّتى بر ديگران قائل نمى شد و در برخورد با عقيل كه خواستار مبلغى بيش از سهمش از بيت المال بود، همين حقيقت را گوشزد كرد و فرمود:
من و تو نسبت به بيت المال، چون ساير مسلمانان هستيم.
امام على عليه السلام ماجراى عقيل را چنين توصيف مى كند:
وَاللَّهِ لَأَنْ أَبِيتَ عَلَى حَسَكِ السَّعْدَانِ مُسَهَّداً، أَوْ أُجَرَّ فِي الْأَغْلَالِ مُصَفَّداً، أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَلْقَى اللَّهَ وَرَسُولَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ظَالِماً لِبَعْضِ الْعِبَادِ، وَغَاصِباً لِشَيْ ءٍ مِنَ الْحُطَامِ، وَكَيْفَ أَظْلِمُ أَحَداً لِنَفْسٍ يُسْرِعُ إِلَى الْبِلَى قُفُولُهَا، وَيَطُولُ فِي الثَّرَى حُلُولُهَا؟!
وَاللَّهِ لَقَدْ رَأَيْتُ عَقِيلاً وَقَدْ أَمْلَقَ حَتَّى اسْتََماحَنِي مِنْ بُرِّكُمْ صَاعاً، وَرَأَيْتُ صِبْيَانَهُ شُعْثَ الشُّعُورِ، غُبْرَ الْأَلْوَانِ، مِنْ فَقْرِهِمْ، كَأَنَّمَا سُوِّدَتْ وُجُوهُهُمْ بِالْعِظْلِمِ، وَعَاوَدَنِي مُؤَكِّداً.