بسم الله الرحمن الرحيم
ملت سرافراز ايران! هر ملتى و كشورى در طول زندگانى ممتد خويش، دورانهايى و حوادثى را مى گذراند كه تأثير آن در سرنوشت تاريخى او، بسى تعيين كننده و ماندگار است و مى تواند او را به نيك بختى و عزّت و اقتدار، يا سيه روزى و ذلّت و حقارت بكشاند.
اين حوادث هر چند سال ها به طول انجامد در مقايسه با عمر ملت ها، در حكم لحظه اى زودگذر است، و اگر ملتى كه در تندباد چنين حوادثى قرار مى گيرد از خود اراده و هوشمندى و ايمان و استقامت نشان دهد قله هاى شرف و بهروزى را فتح مى كند و قدم در جاده پيشرفت و تعالى مى گذارد و با هر گردنه ى دشوار و سنگلاخى مواجه شود از آن عبور مى كند و خود را به هدف مى رساند. ولى اگر ضعف و تن پرورى و دل سپردن به لذّت و راحت موقّت و ناهوشمندى و بى ارادگى و بى ايمانى گريبانگير او شود، آينده خود را تباه مى كند و دستخوش ذّلت و اسارت و وابستگى مى شود، و همه سختى ها و گرفتاريهاى ملل عالم كه ناشى از وابستگى و اسارت است، پى در پى و بتدريج بر او مى تند و او را دچار بدبختى دنيا و آخرت مى كند.
ملتهاى پيشرو و موفق جهان در همه دوران ها، ملتهايى هستند كه در يكى از چنين لحظه هاى تاريخى تصميمى شرافتمندانه و شجاعانه گرفته و سختى هاى مجاهدت و پايدارى را با شوق و شور، تحمل كرده اند و خود را با تلاش و هوشمندى به نقطه امن و عزّت و استقلال رسانده اند.
1. روزنامه كيهان ، ش 16444، مورخ 24/11/1377. عنوانها و تيترهاى داخل پيام از نگارنده است.