اَنَكَ الْبَعيرُ: دراز شد شتر و دردمند گرديد.
اَنَكَ الرَّجُلُ: طمع نمود و طلب كرد.
انُك: سرب خالص يا سياه و يا سفيد آن.
(اَنْكَليس): مارماهى.
(اِنْكِشارىّ): سرباز پياده نظام گارد عثمانى.
اَنْكِلترَة، اَنْكِلترا: كشور انگليس.
(اَنْمُوذَج): مثال، نمونه، سرمشق، الگو، طرح مسطوره.
اَنيمُومِتّر: بادسنج، بادنما.
(اَنام) و اَنيم و انام: مخلوقات يا جن و انس يا جميع آنچه در روى زمين است.
(اَنَهَ) اَنْهاً و اُنُوهاً و اَنيهاً، ض: ناليد از گرانى، حسد كرد.
يَقُولُ الْقائِلُ جاءَ زَيْدٌ فَتَقُولُ اَزَيْدٌ اِنيهِ: استبعاد كرد آمدن زيد را.
رَجُلٌ اَنِهٌ: مرد حاسد.
قَوْمٌ اُنَّةٌ، ج: گروه رشگ برنده.
(اِنو) - اناء، ج: ساعتى از شب - سستى.
مَضى اَنْوانِ مِنَ اللَّيْلِ: گذشت دو ساعت از شب.
(اَنَى( الشَّىْ ءُ اَنْياً و اَنىً و اِنىً، ض: هنگام و وقت آن شد ياوقت پختگى آن رسيد )يا مخصوص به گياه است) - اَنِىّ، ص.
اَنَى الرَّحيلُ اَنْياً: شد وقت آن.
اَنَى الْحَميمُ: به انتها رسيد گرمى آن.
بَيْنَ حَميمٍ انٍ (آيه): مابين، گرمى به غايت رسيده.